• Wysokość: –
• Szerokość: 2,4
• Głębokość/długość: 21,5

Opis

Widelec z czterema długimi, prostymi ząbkami, profilowany o długości 21,5cm.

Szerokość części z ząbkami – 2,4cm, Rączka prosta i cienka u nasady, dalej rozszerzająca się.

Na spodzie widelca – napis nieczytelny.

Widelec zardzewiały.

Historia     obiektu

W Polsce na dworze Zygmunta Starego znane były grabki do mięsa. Prawdopodobnie przywiozła je księżniczka Bona Sforza, gdy w 1518 roku przyjechała do Krakowa, by zostać żoną króla. Dopiero w XVII wieku widelce zaczęły upowszechniać się wśród szlachty i mieszczaństwa. Początkowo miały “dwa zęby”, później pojawiły się trójzębne. Widelce z dwoma ząbkami wyglądem przypominały widły, a używano ich w dość osobliwy sposób. Otóż, na widelec nabijano mięso tylko po to, by je otrzepać z sosu, a następnie zdjąć z widelca i rękoma włożyć do ust.

To na dworze Króla Słońce (Francja) widelcom dodano ząbków. Najpierw jeden – bo zgodnie z ówczesnym obyczajem jadano trzema palcami, więc tyle ząbków musiały mieć widelce. Później dodano następny, a niektórzy wytwórcy dodawali nawet ząbek piąty. Podobno na polecenie kardynała Richelieu, który chciał uniemożliwić swoim gościom dłubanie widelcami w zębach, sztućce te specjalnie wygięto.

Źródło: www.nawidelcu.pl, www.wilanow-palac.pl

Stan zachowania:

Opis dźwiękowy:

Licencja: