• Wysokość: 15
• Szerokość: 26
• Głębokość/długość: –

Opis

Metalowe elementy – zapięcie, częściowo uchwyt.

Historia     obiektu

„Pierwowzór współczesnych damskich torebek pojawił się w początku XIX wieku, kiedy zapanowała moda na suknie-koszulki, szyte z cienkiego batystu, co uniemożliwiło umieszczenie pod spódnicą kieszeni, w których elegantki nosiły zazwyczaj potrzebne drobiazgi.

Pojawiły się wówczas woreczki ściągane sznureczkiem (tzw. ridicules), przybierające coraz bardziej wymyślne kształty i formy (urny, owoce, kwiaty).

Popularność torebek noszonych „w ręce” rozpoczęła się w latach 70 XIX wieku, a zapoczątkowała ją moda na torebki podróżne, które wykonywali m.in. Louis Vuitton i Maison Hermès. Rozwój komunikacji i transportu spowodował, że podróżująca kobieta potrzebowała oprócz kufrów i pudeł na kapelusze, również niewielkiej – stanowiącej podręczny bagaż – torebki w kształcie kuferka lub neseserka, wykonanej ze skóry, z solidną metalową oprawą i okuciami, z wewnętrznymi przegródkami na przybory toaletowe i drobiazgi. Powszechne stały się torebki na co dzień, do stroju wizytowego oraz balowego. Wykonywane z aksamitu lub jedwabiu, z metalowymi ozdobnymi oprawami, lub w kształcie woreczka ściąganego sznureczkiem. Zdobione dżetami, koralikami, koronkami oraz haftem. Noszono w nich zazwyczaj chusteczkę do nosa, bilety wizytowe, flakoniki do perfum, lusterko, niewielką portmonetkę. Do toalet balowych równie częsty dodatek stanowiły przypinane do paska châtelaines, które podkreślając smukłość talii damy, przybierały kształt małej torebki z odchodzącymi od niej paskami lub łańcuszkami do przypinania akcesoriów (karnecików balowych, flakoników na sole trzeźwiące i in.).

W Polsce na przełomie XIX i XX wieku pojawiły się torebki inspirowane rodzimą tradycją i sztuką ludową (np. stylem zakopiańskim). Jednak dopiero u progu XX stulecia damska torebka zyskała na znaczeniu. Pojawiła się różnorodność materiałów i form.”

Źródło: www.muzeum-lodz.pl, tekst kuratorski

Stan zachowania:

Opis dźwiękowy:

Licencja: