Hełm strażacki (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/ETN/39 | XX w. |
|
Opis |
Hełm w kolorze szarym, lekki. Posiada grzebień na czubku hełma, wydłużony przód – daszek, skórzane paski, a w środku jakby skórzana czapka – fasunek, dziurawione. |
Historia obiektu |
Kask (fr. casque) – rodzaj ochronnego nakrycia głowy, używanego przez osoby uprawiające sport oraz wiele grup zawodowych i w zależności od tego różniących się budową.
Pierwotnie kaskiem nazywane były hełmy dragonii, fizylierów austriackich i kirasjerów z XVIII wieku i były to hełmy stalowe ozdobione wzmacniającym grzebieniem i kitą. Obecnie kaski wykonywane są z różnych materiałów – najpopularniejsze kaski budowlane wykonane są z plastiku, zaopatrzone w wyściółkę, pasek mocujący pod brodę czy osłonę twarzy. Hełm – bojowa ochrona, chroniąca głowę przed urazami, sporządzona z odpornego materiału. Przez wiele wieków używany był tylko przez wojsko, ale z czasem znalazł również zastosowanie wśród cywilów. Wiele dziedzin stosuje pierwotną nazwę hełmu (np. hełm strażacki, hełm górniczy), a niektóre branże zastosowały nazwę kask (m.in. w budownictwie, służbach ratunkowych oraz u motocyklistów, rowerzystów, wspinaczy czy rolkarzy). W dawnych czasach był najczęściej wykonywany z metalu lub skóry. Od I wojny światowej wprowadzono masowo hełmy stalowe, natomiast obecnie w użyciu są głównie hełmy z włókien sztucznych. Źródło: wikipedia, Nowakowski Andrzej, Uzbrojenie średniowieczne w Polsce: (na tle środkowoeuropejskim), 1991, Toruń. |
Stan zachowania: |
bardzo dobry |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
