Kołyska (kolebka)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/ETN/57 | XX w. |
|
Opis |
Kołyska biegunowa w formie małego łóżeczka z ozdobnymi nogami wpasowanymi w bieguny. Dwie deski szer. 25 cm wpuszczone są czopami (o wysokości 52,7) w bieguny wycięte z drewna. W deskach osadzone są na wpust jednolite ścianki boczne dł. 49,2 cm i szer. 21,5 cm oraz ścianki szczytowe o kształcie prostokątnym. Dno kołyski wykładane jest deskami, gdzie jedna odpadła i leży obok. Krawędzie ścianek szczytowych ozdobne, pofalowane. |
Historia obiektu |
Historia : W rdzennej Polsce bezwzględnie panującą ludową nazwą dla wszelkiej kołyski jest kolebka; wyraz kołyska zaczął być używany przez polskich włościan na początku XX wieku. Są to wytwory kultury, zajmujące poniekąd miejsce pośrednie między sprzętami wypoczynkowymi a pomocniczymi środkami transportu.
Inne typy kołysek, a mianowicie kolebki skrzynkowe, pólwalcowate i opałkowate oraz łubiane, były niemal wszędzie używane jako wiszące . Na Lubelszczyźnie – najpowszechniejsze były kolebki biegunowe. W chacie kolebki biegunowe były z reguły ustawiane – zwykle w pobliżu łoża matki, nie zaś wieszane, ale często (głównie w Wielkopolsce), bieguny były odejmowane i kolebka była zawieszana u pułapu. Źródło: Moszyński K. – Kultura ludowa Słowian. cz 1. 1929 r. |
Stan zachowania: |
średni |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
