Kufer (skrzynia) (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/ETN/65 | XX w. |
|
Opis |
Wykonany z drewna brązowego z metalowymi okuciami, widoczne rude przetarcia w drewnie.
Wieko o krawędziach otoczonych z trzech stron profilowaną listwą, z czwartej strony umocowane jest do tylnej ściany na prostych pasowych trzech zawiasach kowalskiej roboty. Po bokach metalowe czarne uchwyty, zachowane. Drewno zniszczone przez korniki. |
Historia |
Ofiarował Wacław Motyl z Krępca.
Kufry to ozdobne skrzynie starannie i mocno zbudowane tak, że można było zamykać na klucz. W kufrach przechowywano odzież, w którą członkowie rodziny ubierali się w dni świąteczne. Najbardziej powszechne wśród kufrów są podstawy dwudzielne. Taką podstawę dwudzielną mają m. in. skrzynie z Rzeszowszczyzny, z Wielkopolski i z Lubelszczyzny. Najczęściej podstawy dwudzielne mają krawędzie boczne wycięte esowato. Skrzynie i kufry, jako sprzęt schówkowy, należą do grupy najbardziej dekoracyjnych mebli ludowych. Skrzynie i kufry ludowe, jako meble będące efektem pracy wiejskiego cieśli lub stolarza, zakwalifikowano do sprzętów gospodarstwa domowego i uznano za jeden z ważnych elementów wyposażenia wiejskiej izby. Do przechowywania odzieży odświętnej, różnych tkanin i bielizny pościelowej służyła skrzynia. Na przełomie XIX i XX w. obok skrzyń pojawiły się kufry z wypukłym wiekiem, malowane najczęściej na jednolity – zielony lub brązowy – kolor, wzbogacone żelaznymi okuciami. Z początkiem XX w. jedne i drugie zostały wyparte przez jedno i dwudrzwiowe szafy.
Źródło: Muzeum Narodowego Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego, Fryś – Pietraszkowa E., Ludowe kufry okuwane, „Polska Sztuka Ludowa” 1959 r., |
Stan zachowania: |
dobry |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
