Międlica (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/ETN/124 | XX w. |
|
Opis |
Przyrząd w formie szerokiej deski ze szczeliną, w którą wchodzi dopasowany miecz służący do kruszenia twardych części łodyg lnu i konopi.
Miecz wyposażony w profilowaną rękojeść. Części międlicy połączone bolcem drewnianym. Kolor drewna – ciemniejszy brąz – jakby lakierowane. |
Historia |
Międlica – drewniane narzędzie używane dawniej do międlenia lnu i konopi
Łamanie i kruszenie łodyg lnianych wykonywano za pomocą międlic lub cierlic. Są to jakby drewniane nożyce złożone z dwóch części – dolnej z jedną (międlica) lub dwoma szparami (cierlica) i górnej – z taką liczbą mieczy ile szpar w części dolnej. Ostrza uderzając w słomę, trafiały w wycięcia dolnej części i łamały części zdrewniałe. W ten sposób uzyskiwano włókno lniane oddzielone od drewna czyli paździerzy. Czynność te nazywano międleniem lnu. Była to bardzo powszechnie, wykonywana przez kobiety wiejskie, żmudna i czasochłonna. Charakterystyczny odgłos pracujących międlic rozchodził się po wsiach w okresie jesiennym, w miesiącu, który w języku polskim nazywamy „październikiem”. “Październik, bo paździerze baba z lnu cierlicą bierze” – paździerze, to połamana i pokruszona słoma lniana. Źródło: Moszyński K. – Kultura ludowa Słowian. cz 1. 1929 r., wikipedia |
Stan zachowania: |
dobry |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
