• Wysokość:17,5
• Szerokość: 11,3 x 8
• Średnica wlewu:5

Opis

Manierka posiada napisy i symbole: na nakrętce –PAT. Nr 26727;

Na manierce – S. Wojsk 45, 69409

Dane techniczne:

Masa: 270 g

Pojemność: 0,8 l

Średnica wlewu: 50 mm

Wysokość: 175 mm

Szerokość: 113 x 80 mm

Historia     obiektu

Używane w 7 D.A.K. w latach 1938 – 39

Budowa: Konstrukcja manierki opierała się na owalu ze spłaszczonym dnem oraz jednym z boków. Płaskie dno umożliwiało postawienie jej w pionie, a spłaszczenie jednego z boków pozwalało na wygodniejszy transport w chlebaku. Podłużne wybrzuszenia zapobiegały wgnieceniom i ułatwiały chwyt. Najbardziej rozpoznawalnym elementem był szeroki otwór wlewowy o średnicy 50 mm umożliwiający łatwe utrzymanie wnętrza w czystości, szybkie napełnianie/opróżnianie manierki czy w ostateczności wykorzystanie jej jako menażki. Wykonana była niemal z czystego aluminium (99 %). Ten materiał był niewątpliwie wadą (szkodliwe działanie na zdrowie zastosowanego aluminium), obecnie manierki produkuje się głównie z tworzyw sztucznych. Nakrętka była przymocowana do manierki za pomocą łańcuszka. Na kołnierzu tłoczono nazwy producentów oraz oznaczenia odbiorów technicznych, np.”, “H. Ludwików 1938 Kielce”, “F.W.A B 1939”, “Światowit 1938”

Historia

Manierka wz. 37 została opracowana w roku 1937 przez Instytut Techniczny Intendentury. Nowa manierka miała pojemność 0,8 l i wagę 280 gram. 28 maja 1938 manierka uzyskała patent numer 26727. Manierki produkowane przed wojną nie posiadały pokrowca (przechowywano je w chlebaku)

Charakterystyczną konstrukcję tego elementu oporządzenia opatentowano 28.05.1938 patentem o numerze 26727. Manierkę do produkcji wprowadzono na podstawie Warunków Technicznych z dnia 3 marca 1938 r. nr 1071.

Źródło: wikipedia

Stan zachowania:

Opis dźwiękowy:

Licencja: