Manierka (2)
| Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
|---|---|---|
| IPRM/MIL/7 | XX w. |
|
Opis |
Manierka ma kształt owalny, spłaszczony jeden z boków, widnieje napis na szyjce F6S37 |
Historia obiektu |
Manierka wz. 37 (czasem spotykana także nazwa Manierka wz. 38) – etatowa manierka Wojska Polskiego od roku 1938.
Używane w 7 D.A.K. w latach 1938 – 39 Budowa: Konstrukcja manierki opierała się na owalu ze spłaszczonym dnem oraz jednym z boków. Płaskie dno umożliwiało postawienie jej w pionie, a spłaszczenie jednego z boków pozwalało na wygodniejszy transport w chlebaku. Podłużne wybrzuszenia zapobiegały wgnieceniom i ułatwiały chwyt. Najbardziej rozpoznawalnym elementem był szeroki otwór wlewowy o średnicy 50 mm umożliwiający łatwe utrzymanie wnętrza w czystości, szybkie napełnianie/opróżnianie manierki czy w ostateczności wykorzystanie jej jako menażki. Wykonana była niemal z czystego aluminium (99 %). Ten materiał był niewątpliwie wadą (szkodliwe działanie na zdrowie zastosowanego aluminium), obecnie manierki produkuje się głównie z tworzyw sztucznych. Nakrętka była przymocowana do manierki za pomocą łańcuszka. Na kołnierzu tłoczono nazwy producentów oraz oznaczenia odbiorów technicznych, np.”, “H. Ludwików 1938 Kielce”, “F.W.A B 1939”, “Światowit 1938” Historia Manierka wz. 37 została opracowana w roku 1937 przez Instytut Techniczny Intendentury. Nowa manierka miała pojemność 0,8 l i wagę 280 gram. 28 maja 1938 manierka uzyskała patent numer 26727. Manierki produkowane przed wojną nie posiadały pokrowca (przechowywano je w chlebaku) Charakterystyczną konstrukcję tego elementu oporządzenia opatentowano 28.05.1938 patentem o numerze 26727. Manierkę do produkcji wprowadzono na podstawie Warunków Technicznych z dnia 3 marca 1938 r. nr 1071. Źródło: wikipedia |
Stan zachowania: |
dobry |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
 Licencja CC BY 3.0 Polska |
Drukuj
