Żelazko mosiężne
Numer inwentarzowy | Czas powstania | Wymiary w cm. |
---|---|---|
IPRM/ETN/221 | XX w. |
|
Opis |
Żelazko mosiężne zabudowane, z tyłu otwiera się jak gilotyna, w środku wybity rok 1827.
Ozdobne wkręcane bolce do uchwytu, którego brak. |
Historia obiektu |
Ofiarowane przez Kazimierza Wosia z Janowic. Jest to mosiężne żelazko na duszę. Żelazek tych używało przede wszystkim mieszczaństwo do gładzenia i suszenia białych rzeczy, których nie można było pobrudzić żelazkiem płytowym. Żelazka te wymagały minimum dwóch dusz, które były podgrzewane i używane na zmianę. Dusze z reguły były kute z żelaza lub stalowe, rzadko z wykonywane z żeliwa, które na wskutek ognia mocno ulegało złuszczeniu. Dobre żelazka np. biedermeierowskie i ich dusze posiadały swoją numerację ze względu na ciężar, a cyfry te umieszczano jako wypukłe wewnątrz na spodzinie lub jako wklęsłe na zasuwce. Uchwyty drewniane chroniące przed oparzeniem wsparte były na dwóch gwintowanych wspornikach i wkręcone w mosiężny korpus. Uchwyty nierzadko stanowiły prawdziwą ozdobę żelazka poprzez fantazyjne skręcanie, grawerowanie, cyzelowanie lub też odlewane w formie figury ryb, ssaków lub ptaków. Źródło: www.kochamantyki.pl, Wirtualne Muzeum Gospodarstwa Wiejskiego – Krzczonowice.pl |
Stan zachowania: |
średni |
Opis dźwiękowy: |
brak |
Licencja: |
Licencja CC BY 3.0 Polska |