Żelazko mosiężne

Numer inwentarzowy Czas powstania Wymiary w cm.
IPRM/ETN/221 XX w.
  • Wysokość: 13
  • Szerokość: 8,5
  • Głębokość/długość: 16,3

Opis

Żelazko mosiężne zabudowane, z tyłu otwiera się jak gilotyna, w środku wybity rok 1827.

Ozdobne wkręcane bolce do uchwytu, którego brak.

Historia     obiektu

 

Ofiarowane przez Kazimierza Wosia z Janowic.

Jest to mosiężne żelazko na duszę. Żelazek tych używało przede wszystkim mieszczaństwo do gładzenia i suszenia białych rzeczy, których nie można było pobrudzić żelazkiem płytowym. Żelazka te wymagały minimum dwóch dusz, które były podgrzewane i używane na zmianę.

Dusze z reguły były kute z żelaza lub stalowe, rzadko z wykonywane z żeliwa, które na wskutek ognia mocno ulegało złuszczeniu. Dobre żelazka np. biedermeierowskie i ich dusze posiadały swoją numerację ze względu na ciężar, a cyfry te umieszczano jako wypukłe wewnątrz na spodzinie lub jako wklęsłe na zasuwce. Uchwyty drewniane chroniące przed oparzeniem wsparte były na dwóch gwintowanych wspornikach i wkręcone w mosiężny korpus. Uchwyty nierzadko stanowiły prawdziwą ozdobę żelazka poprzez fantazyjne skręcanie, grawerowanie, cyzelowanie lub też odlewane w formie figury ryb, ssaków lub ptaków.

Źródło: www.kochamantyki.pl, Wirtualne Muzeum Gospodarstwa Wiejskiego – Krzczonowice.pl

Stan zachowania:

średni

Opis dźwiękowy:

brak

Licencja:

ccLicencja CC BY 3.0 Polska